لوکیں کیتے عشق وپار اے سؤکھا سؤدا لڳدے

 

غزل

لوکیں کیتے عشق وپار اے سؤکھا سؤدا لڳدے

ہک ݙو کوڑیاں قسماں لڳدین ہک ادھ وعدہ لڳدے

میݙے کیتے عشق خدا ہے عشق ہے جیوݨ مرݨ

وادھا گھاٹا کُجھ نئیں ہوندا جان دا خرچہ لڳدے

ہجر فراق دے بعد تاں بندہ بلکل نئیں سنڄڑیندا

چہرہ اینجھا بدلیا ویندے مونجھ دا نقشہ لڳدے

خاب کِریئے تاں چولے اتیں نویں نقشے بݨ ڳئے

مونجھاں مونجھاں اکھیں میکوں ہنج دا پیکہ لڳدے

تل وطنی دی شاعری ݙیکھو ݙکھ ان مونجھ اے دھاں اے

کافی غزل ݙوڑھا قطعہ ہر شئے نوحہ لڳدے

تئیں جو آکھیئے ویندے پئے ہئیں جیندے تاں ول ملسوں

ہیں امکان تیں جیوݨ کیتے کتنا عرصہ لگدے 

توں جو میکوں آکھ تے ٹر پئیں میݙے بعد نہ روویں

مونجھ کوں پاݨی تھیوݨ کیتے چوکھا لحظہ لڳدے

اوں آکھیا ہا بھل ونڄ میکوں بُھوئیں بھنوݨ پئے ڳئی ہئ

اُنویں ݙیکھو ایہو فقرہ کتنا سادہ لڳدے

ہجر فراق تے شعر لکھݨ وی سؤکھا کئینی ہوندا

ہک مصرعے تیں ݙوجھا مصرعہ ہاں تے گرہ لڳدے

رووݨ دے بعد اکھیں احسن ݙاڈھیاں سوہݨیاں لڳدین

شیشے دے وچ آپݨیاں اکھیں یار دا چہرہ لگدے

عزیز احسن